Miras hukuku bağlamında bir kişi öldüğünde özel hukuk ilişkileri bütün olarak mirasçılarına geçer. Ancak bazı öyle haklar ve borçlar vardır ki bunlar miras bırakanın kişiliğiyle sıkı bağlantı içinde olduklarından mirasçılara geçmesi mümkün olmaz. Bu bağlamda ele alacağımız bir konu da açılmış olan manevi tazminat davasına mirasçıların devam edip edemediğidir.
Miras bırakan sağlığında bir manevi tazminat davası açmışsa bu davaya mirasçılar devam edebilir. Hatta mirasbırakan sağlığında manevi tazminat davası açmamış fakat kendi beyanları ve davranışlarıyla böyle bir istemde bulunduğunu açıklamışsa bu halde de mirasçıların manevi tazminat davası açabileceği kabul edilmektedir.
Manevi tazminat davasının amacı kişinin yaşadığı acı ve elemden ötürü onun hissettiği bu hisleri hafifletecek bir miktar paranın davacıya verilmesidir. Burada istenen para miktarı ekonomik kazanç sağlamak için değildir bu nedenle Türk hukukunda yüksek miktarda manevi tazminat kazanmak mümkün değildir.
Kişinin çektiği sıkıntı, acı bireysel olduğundan ve kişiliğine sıkı sıkıya bağlı olduğundan bu talep hakkını saldırıya uğrayan kişiden başkasının kullanamaması gerekir. Ancak kişinin bu yönde bir talebi olmasına ve bunu belli davranışlarla dış dünyaya yansıtmasına rağmen kişi davaya yönelik işlemleri başlatamadan ya da başlattıktan kısa bir süre sonra ölmüşse bu talep hakkının mirasçılara geçtiği kabul edilerek mirasçıların manevi tazminat davası açmasına ya da açılan davaya devam etmelerine hukuk düzenince izin verilmektedir.
Çitil Blog Bülteni’ne abone olarak yazılarımızdan önceden haberdar olabilirsiniz.
Kaynakça: www.mevzuat.gov.tr
http://tbbdergisi.barobirlik.org.tr/Dergi/Dergi145/139/
Ece Pordoğan
